Afgelopen weekend reisden de welpen af naar het Wilde Westen. Bij aankomst ontmoette we een conducteur van een nabij gestrande trein. Hij vertelde ons dat hun oude stoomtrein door het slechte weer kapot was gegaan. De conducteur gaf ons een kaart met twee locaties waar brieven voor ons lagen. Hij durfde deze zelf niet op te halen vanwege bandieten die in het bos rondzwierven en de trein interessant vonden. Dus trokken wij het bos in, op zoek naar de brieven, terwijl we de bandieten probeerden te ontwijken.
In de brieven stond dat machinist Mac hulp nodig had om de stoomtrein te repareren. We maakten een plan om hem te helpen, maar het werd al snel te donker om diezelfde dag nog iets te doen. We sloten de avond af rond het kampvuur.
Na een goede nachtrust begonnen de welpen aan een postenspel om gereedschap te maken voor de reparatie van de stoomtrein. Het spel was een succes, want we hadden veel gereedschap verzameld. Later op de dag ontdekte de welpen dat machinist Mac vrijdagavond laat nog bij ons had overnacht. De leiding had hem onderdak geboden in het scoutslokaal, maar toen ze hem de volgende ochtend ontbijt wilden brengen, bleek hij verdwenen te zijn.
De welpen gingen op onderzoek uit in het lokaal en stuitten op een heuse escaperoom. Ze zaten opgesloten en moesten met behulp van opdrachten en puzzels de deur openen. Uiteindelijk vonden ze een brief die machinist Mac had achtergelaten:
“Beste welpen, ik ben alvast vertrokken naar de stoomtrein. Dank jullie wel voor de overnachting!”
Na deze spannende ontdekking gingen de welpen primitief koken. De ene helft maakte vuur, terwijl de andere helft het eten voorbereidde. Rond 18:30 genoten we gezamenlijk van een heerlijke maaltijd.
Na het avondeten speelden we een potje Cluedo. Het nieuws bereikte ons dat machinist Mac was overleden. Door aanwijzingen en getuigen te onderzoeken, kwamen de welpen erachter dat de kolenschepper van de stoomtrein hem per ongeluk had gedood. De sheriff greep in en arresteerde de kolenschepper.
Later die avond gingen we op zoek naar kolen in het bos, langs een route met oude kolenmijnen. De welpen verzamelden een flinke voorraad, maar moesten wel stil blijven om de bandieten te ontwijken.
Op zondagochtend sloten we het weekendkamp gezamenlijk af door een groot canvas te schilderen als aandenken aan dit spannende avontuur. Tijdens het schilderen kwam de conducteur langs om ons te bedanken voor onze hulp. Hij was nog op zoek naar kolen voor de trein, omdat de voormalige kolenschepper deze op een geheime locatie had verstopt. Gelukkig konden wij de kolen die we zaterdagavond hadden verzameld aan hem meegeven.
Dankzij onze hulp kon de conducteur, samen met de nieuwe machinist en nieuwe kolenschepper, zijn reis vervolgen met de gerepareerde stoomtrein.
